Zajęcie ruchomości dłużnika

W pierwszej kolejności powinna się Pani skontaktować z córką, jeżeli to możliwe i powiadomić ją o zaistniałej sytuacji. Skoro córka nie mieszka pod adresem gdzie dokonano doręczenia zastępczego nakazu zapłaty to może nadal wnieść skuteczny sprzeciw od nakazu zapłaty, możliwe, iż np. dług był przedawniony i sprawę udałoby się wygrać.

 

Natomiast w kwestii egzekucji z ruchomości znajdujących się w mieszkaniu gdzie córka jest zameldowana to wskazuję, iż zgodnie z art. 845 Kodeksu postępowania cywilnego do egzekucji z ruchomości komornik przystępuje przez ich zajęcie. Zająć można ruchomości dłużnika będące bądź w jego władaniu, bądź we władaniu samego wierzyciela, który do nich skierował egzekucję. 

 

Ruchomości dłużnika będące we władaniu osoby trzeciej można zająć tylko wówczas, gdy osoba ta zgadza się na ich zajęcie albo przyznaje, że stanowią one własność dłużnika, oraz w wypadkach wskazanych w ustawie. 

 

W chwili gdy komornik ewentualnie pojawiłby się w mieszkaniu należy poinformować go, iż córka nie zamieszkuje w mieszkaniu, nieruchomości stanowią Pani własność i są wyłącznie w Pani władaniu i nie wyraża Pani zgody na egzekucję z tychże ruchomości.

 

Jeżeli jednak komornik nie odstąpiłby od egzekucji z ruchomości i dokonał ich zajęcia wtedy konieczne będzie złożenie pozwu o zwolnienie spod egzekucji tychże ruchomości. Zgodnie z art. 841 Kodeksu postępowania cywilnego osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. Jeżeli dłużnik zaprzecza prawu powoda, należy oprócz wierzyciela pozwać również dłużnika. Powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba, że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych.

 

Natomiast, co do zasady w takiej sytuacji nie wnosi się skargi na czynności komornika. W orzecznictwie zwraca się uwagę na brak konkurencyjności pomiędzy powództwem o zwolnienie zajętego przedmiotu od egzekucji a skargą na czynności komornika, bowiem skarga na czynności komornika przysługuje wtedy, gdy komornik, dokonując czynności, naruszył przepisy procesowe, natomiast powództwo o zwolnienie od egzekucji dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy prawa osoby trzeciej zostały naruszone przez skierowanie egzekucji zgodnie z przepisami procesowymi. Wniesienie skargi na czynności komornika stanowi przeszkodę do wytoczenia powództwa o zwolnienie od egzekucji (zob. wyrok SA w Lublinie z dnia 21 stycznia 1998 r., I ACz 21/98, Apel.-Lub. 1998, nr 2, poz. 10).