Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie

Moja mama mieszka sama z ojcem, który od wielu lat jest alkoholikiem. Ojciec jest na rencie chorobowej całkowicie niezdolny do pracy. Renta jest jedynym źródłem utrzymania ojca jak i mamy i w tym tez jest problem, bo cały czas robi awantury, że musi utrzymywać mamę. Ojciec grozi, że może nas wszystkich wyrzucić, bo to jest jego dom. 

 

Teraz dochodzi jeszcze to, że grozi mamie ze tak jej uprzykrzy życie, że sama sobie coś zrobi. Czy jest jakaś możliwość, że możemy się go pozbyć albo zrobić tak żeby nie mógł się do nas zbliżać ani nawet z nami rozmawiać? Zaznaczam ze my nie chcemy opuszczać domu, ponieważ włożyliśmy w niego bardzo dużo oszczędności żeby dało się w nim mieszkać.

Przepisy chroniące Pani mamę można znaleźć zarówno w Kodeksie cywilnym, Kodeksie rodzinnym, jak również Kodeksie karnym. Najważniejsze jednak są uregulowania wynikające z Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

 

Ustawodawca słusznie uznał, iż przemoc w rodzinie narusza podstawowe prawa człowieka, w tym prawo do życia i zdrowia oraz poszanowania godności osobistej, a władze publiczne mają obowiązek zapewnić wszystkim obywatelom równe traktowanie i poszanowanie ich praw i wolności, a także w celu zwiększania skuteczności przeciwdziałania przemocy w rodzinie uchwalono Ustawę o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

 

Przez przemoc w rodzinie, w rozumieniu powołanej ustawy, należy przez to rozumieć jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste członków rodziny, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.

 

Zgodnie z art. 11a Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie jeżeli członek rodziny wspólnie zajmujący mieszkanie, swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy w rodzinie czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba dotknięta przemocą może żądać, aby sąd zobowiązał go do opuszczenia mieszkania.

 

Sąd rozpoznaje sprawę w trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.) o postępowaniu nieprocesowym. Postanowienie zapada po przeprowadzeniu rozprawy, która powinna odbyć się w terminie jednego miesiąca od dnia wpływu wniosku. Staje się ono wykonalne z chwilą ogłoszenia i może być zmienione lub uchylone w razie zmiany okoliczności.

 

Ponadto należy pamiętać, iż opisane przez Panią zdarzenia noszą znamiona przestępstwa z art. 207 Kodeksu karnego. Zgodnie z powołanym przepisem kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.